Je hebt van die avonden dat je in een vergadering zit, waarbij je met de minuut somberder wordt. Zo’n avond dat de moed je in de schoenen zakt.
Waar ik was? Bij een commissievergadering over vroegtijdig schoolverlaters in het Middelbaar Beroeps Onderwijs. Waar goedwillende deskundigen de zorgvuldig op de stip gelegde bal hoog over schoten.
Ik zie het vaker gebeuren, de mensen die over het beleid en het geld gaan staan zover van het vraagstuk af, dat veel van dat geld opgaat aan onderzoek, inzicht verkrijgen in de problematiek en tegen de tijd dat zij het allemaal een beetje snappen, is het geld op en is er nog niets bereikt voor de vroegtijdig schoolverlaters zelf.
Of zoals ik het op ‘X’ meldde: “De goedwillende mensen die over het beleid en het geld gaan staan ook dit keer weer te glimmen bij de staart van de olifant, terwijl ze opgetogen roepen: “Kijk eens wat een mooie slurf!” Één van de deskundigen zei ons dat we trots mogen zijn op de fantastische werkwijze. De resultaten ervan blijven echter achter bij de doelstellingen en een feit is dat in onze samenleving 20% van de jongeren kampt met psychische problematiek.
Ooit liep er in de Biesboschhal een gast rond die het vraagstuk al redelijk in kaart had. Er bestaan initiatieven in het land waar ze snappen hoe je ‘drop outs’ – zo noemden we deze doelgroep in een vorige generatie – bij de lurven en kladden pakt om hen hun eigen weg naar een oplossing in te sturen. Er schieten mij namen te binnen als ‘NUtrecht’ van Ad de Jong. ‘Walhallab’ van Marco Mout. Of ‘SITY Youniversity, dat korte tijd in de Biesboschhal zat.
Er bestaan tal van ontketenende initiatiefnemers die het vermogen hebben met de betreffende jongeren resultaten te boeken, die volledig buiten beeld zijn bij de mensen die over het beleid en het geld gaan. Initiatiefnemers die zelf vindingrijk geld bijeen schrapen, giften genereren en sponsoren enthousiasmeren. Mensen die zelfs de keten echt zouden kunnen ontketenen.
Er bestaan (ervarings)deskundigen die vanuit het opbouwen van een relatie met jongeren de er op school de brui aan gaven die jongeren weer aan het (informeel) leren krijgen. Er bestaan mensen die over het geld gaan. Wat zouden die samen tot mooie plannen kunnen komen. Plannen die voortborduren op een evidence based werkwijze om kwetsbare jongeren weer op weg te helpen. We hebben een grote hal die vraagt om een goede invulling. Dan zou 1+1 zomaar 3 kunnen zijn.
Het vraagt wel iets waar de overheid doorgaans niet in uitblinkt: vertrouwen op de kracht van initiatieven die vanuit de samenleving ontstaan en niet vanachter een bureau. Durven denken buiten de kaders, buiten de expertise van de ketenpartners en los van de geijkte instellingen en organisaties die heel graag de budgetten uitgeven voor hun eigen plannen en binnen de vastgeroeste keten.
Er ligt een goede kans om Dordrecht in onze regio de koploper te maken van het informeel leren en van het succesvol begeleiden van jongeren die om uiteenlopende redenen vroegtijdig hun schoolloopbaan afbraken. Het grappige is, dat er in Dordrecht mensen rondlopen die door roeien en ruiten zouden gaan om zoiets tot een succes te maken.
