Als ik over een kermis loop, vervult het lege vermaak dagboek er zie mij doorgaans eerder met droefheid dan met vreugde. Toch zeurde ik als jochie m’n vader net zolang aan z’n kop totdat hij me achterop de fiets zette en met me naar de kermis ging.
Datzelfde had ik met het circus. Grote opwinding als er een circustent werd opgebouwd. De romantiek die uitgaat van zo’n piste met stro en zaagsel; de fascinatie van circusacts spreekt bij mij nog altijd tot de verbeelding.
Afgelopen weekend zat ik dan ook pontificaal vooraan in de grote tent die Circus Royal huisvestte. Voor een paar uurtjes entertainment. Acrobatiek, jongleren, een gast die met diabolo’s capriolen uithaalt die ik niet voor mogelijk houdt, een duo in een grote hoepel dat de zwaartekracht om de tuin leidt. Tonie Teuteberg die dat allemaal vlotjes aan elkaar praat. Time files when you’re having fun.
Toch was misschien wel het mooiste van de gehele show het korte optreden van Joop en Tonie Teuteberg. Joop, ooit één van ‘s lands beste clowns, samen met z’n zoon in de piste. Een breekbare en kwetsbare schim van een held uit vervlogen tijden. Sommige politici hebben daar een ereburgerschap voor over.
Ik vond het een mooi en ontroerend moment. Teut en Teut. Met een bord en ei. Met de act aan de grote xylofoon. Met het behendige trucje met de stoel.
Extra bijzonder was het natuurlijk dat vrijwel alle artiesten Oekraïens waren en dat de opbrengst van de reeks voorstellingen is bestemd voor hulp aan Oekraïne. Ook fijn is het dat Circus Royal over een aantal maanden opnieuw z’n tent opbouwt in Dordrecht. Want de illusie van klatergoud en romantiek, de geur van popcorn en suikerspin, de voorstelling met vaart. Het voedt het kind in me. Iedere volwassene zou het kind in zichzelf moeten koesteren. Wordt de wereld speelser, leuker en vriendelijker van.
