Kees Thies, de onvolprezen columnist en stadscroniqueur die dagelijks in AD de dordtenaar zijn column heeft, zette mij toch weer even aan het denken. Hij schreef deze week over de unheimische gevoel bij al die camera’s die ons doen en laten volgen. Dat resulteerde in een pleidooi voor ‘meer blauw op straat’.
Da’s natuurlijk mooi. Meer blauw. Al kan de overheid of het politie-apparaat nooit al het toezicht organiseren dat een samenleving nodig heeft, waarin wij onderling allemaal nauwelijks iets met elkaar te maken lijken te hebben. In steeds meer wijken kennen mensen hun eigen buren niet eens meer. Ons leven leiden wij zo onopgemerkt mogelijk en hoofdzakelijk op onszelf en voor onszelf.
Het leidt er volgens mij toe dat wij in een onwerkelijke vervreemdende samenleving leven. Waarin alles ‘hufterproof’ is en waarin oprecht en spontaan contact steeds minder voorkomt.
Volgens mij is niet de overheid aan zet om op dit vlak het tij te keren. Wij staan met z’n allen voor de taak dat ‘samen’ in samenleving beter in te vullen dan dat we dat nu doen. Nu weet ik best, dat er op tal van plekken initiatieven zijn om mensen in wijken en buurten meer samen the laten doen. Dat is hartstikke tof! Het is ook de meest effectieve methode om onze samenleving meer ontspannen en vriendelijk te maken. Dat begint met omzien naar elkaar in de eigen straat. Iets dat in veel regio’s in ons land gelukkig nog de dagelijkse praktijk is. ‘Noaberschap’ in Twente is er een mooi voorbeeld van. In de grote stad is dat allemaal wat verwaterd. Daar is het ieder voor zich en wijzen naar de overheid voor ons allen.
Uiteindelijk schiet die overheid dan altijd tekort. Je kunt immers niet overal en op elk moment de ogen en oren zijn in een samenleving waarin mensen zelf liefst wegkijken van problemen. Ik heb het, op dit platform en bij andere gelegenheden, vaker bepleit: we zullen als buurt-, wijk- en stadsgenoten meer moeten omzien naar elkaar. Niet om de ander te veroordelen in wat hij, zij of het doet, maar omdat een handreiking leidt tot echt contact. Echt contact maakt de samenleving prettiger. Dat valt nauwelijks v an bovenaf te organiseren. Dat begint gewoon bij onszelf in onze eigen straat.
