“Ik heb hier een brief voor m’n moeder
Die hoog in de hemel is
Deze brief bind ik vast aan m’n vlieger
Tot zij hem ontvangt, zij die ik mis”
Misschien herkent u dit stukje tekst. Het komt uit het lied ‘De vlieger’ van André Hazes (1951-2004). Ik moest er even aan denken, toen ik hoorde dat Villa TrösT een brievenbus opende waar nabestaanden een brief kunnen posten aan hun uit de tijd gekomen dierbaren.
Ik weet niet hoe het bij u is, maar ik krijg vochtige ogen van die smartlap van Hazes en van dit prachtige idee voor ‘Hemelpost’. “Rouw is een vorm van liefde die zijn adres is kwijtgeraakt”. De initiatiefneemster van Villa Tröst is Anne Goossensens. Ik sprak haar een tijdje geleden in Via Cultura Weekendmagazine. Het was een prachtig gesprek over rouw en rouwverwerking en over de manier waarop wij daar in onze cultuur mee omgaan. Koffie en cake of toch Cointreau. Dat schiet mij ineens door mijn hoofd, omdat de opening van deze brievenbus op 11 juli plaatsvond. Herman Brood maakte op 11 juli 2001 een eind aan zijn leven. Er zijn hem de nodige brieven, in romanvorm (Bart Chabot) of anderszins, geschreven.
Wethouder Peter Heijkoop verrichtte 11 juli jl. de officiële openingshandeling en sprak daarbij ook over zijn persoonlijke ervaringen met rouw en verlies. Villa TrösT (villatrost.nl) is een organisatie waar u hierover meer te weten kunt komen. Bij de ingang naar de Essenhof vindt u bij Villa TrösT de brievenbus waar u, zo u dat wilt, uw brief aan overleden dierbaren kunt posten. Dat is een mooie een troostrijke gedachte.
De foto bij dit artikel is gemaakt door één van de vrijwilligers van Villa TrösT en mocht bij dit blogje worden gebruikt.
