De kiezer heeft altijd gelijk. De kiezer is nauwelijks op de hoogte van wat er speelt in de lokale politiek. Zomaar twee zinnen die ik regelmatig hoor. Ik kan ze niet goed met elkaar rijmen. Een stad krijgt het stadsbestuur die het verdient. Nog zo’n zin die ik nogal eens hoor.
In de Dordtse gemeenteraad zitten straks zes éénmensfracties en twee fracties met twee zetels. Acht fracties die nauwelijks iets in de melk te brokkelen hebben. Ze zijn hooguit de spreekwoordelijke luis in de pels. De mug die hinderlijk om het hoofd van de wethouder zoemt. De fracties die kleur aan hun leven geven door mondelinge en schriftelijke vragen aan het college te stellen en die de antwoorden op deze vragen naar de bekende weg op hun Social Media te etaleren.
Het gaat straks in de besluitvorming om de zes fracties met enige omvang die ertoe doet. Al moeten we kwantiteit niet bij elk van hen verwarren met kwaliteit. VVD en GroenLinks hebben straks beide zes raadsleden, ChristenUnie/SGP, CDA en VSP ieder vier zetels en – hoewel resultaten uit het verleden wel degelijk zicht geven op te verwachten resultaten in de komende vier jaar – beloonde de kiezer Beter Voor Dordt, de partij met een vleugellamme wethouder en een bijna voltallig opgestapte fractie toch met vijf zetels. De kiezer heeft altijd gelijk; een stad krijgt het bestuur dat het verdient. Overigens kan de hertelling van gistermiddag de zetelverdeling nog veranderen. Dat is nu, op het moment dat ik dit stukje typ, nog ongewis.
De veertien fracties hebben ieder recht op twee burgerraadsleden/commissieleden en zo vergaderen de komende vier jaar maar liefst 67 lokale politici over de vraagstukken waarvoor zij zich gesteld zien. Kees Thies waarschuwde al hoofdschuddend voor Poolse Landdagen.
De kleine voorspelling is dat drie van de huidige coalitiepartijen korte tijd ‘hard to get’ spelen en dan tot overeenstemming komen en dat ze GroenLinks een aantal duurzaamheidspuntjes gunnen en daarmee het idealisme van die partij voorrang geven op het opportunisme dat Beter Voor Dordt alle jaren dat ze in het college zaten, kenmerkte.
De periode 2022-2026 komt ons middelgrote stadje ook wel weer door. Met een college dat netjes op de winkel past. Af en toe een kussentje opschudt, maar dat niet al teveel zal veranderen aan de inrichting. De politieke discussie zal blijven gaan over hoeveel reuring de binnenstad aankan, wat we linksom of rechtsom verstaan onder ‘bruisen’, of Dordrecht straks dat mooie landmark ‘Hanneken’ aan de rivier heeft staan en of volgende generaties de stad blijven ontvluchten of er dan uiteindelijk toch een betaalbare woning weten te vinden.
Mijn welgemeende advies aan de kiezer die zich in maart 2026 weer bij de stembus mag melden: volg een beetje wat die volksvertegenwoordigers daadwerkelijk doen en of ze de gouden bergen die zij de kiezer hebben beloofd ook hebben weten waar te maken. Zorg ervoor dat we over vier jaar niet met een nog lagere opkomst het feest van de democratie vieren, maar dat we massaal naar de stembus gaan om te bewerkstelligen dat in het gezapige Dordt iets meer lef en ambitie mogelijk wordt.
