Afgelopen weekend las ik ineens in AD de Dordtenaar dat de het de natte droom van Zwijndrechtse gemeenteraadsleden is om in 2050 een extra brug over de Oude Maas te hebben gerealiseerd. Hoewel, natte droom. De droom zal er vooral over gaan dat men de rivier juist over kan zonder nat te worden.
Aanstaande vrijdag praat ik erover met de Zwijndrechtse politicus, Chris Moorman, die – hij is meen ik de nestor van de raad – ongetwijfeld uit de doeken kan doen waarom de Zwindrechtse raad deze collectieve droom droomt en hoe dit idee zich verhoudt tot de plannen van het gerenommeerde architectenbureau Mecanoo dat een uitgebreide visie ontwikkelde voor de Dordtse en Zwijndrechtse spoorzone.
Met nog een jaar te gaan in de huidige samenstelling van de Dordtse gemeenteraad ontwikkelt het huidige college van Beter Voor Dordt, VVD, CDA en ChristenUnie/SGP grootse plannen. Er is natuurlijk de uitvoering van de plannen op en om Stadswerven, waarvoor al in 2005 het bestemmingsplan werd vastgesteld. Dan is er het Stadspark XXL, de Dordtwijkzone (ook ontwikkeld door Mecanoo) dat een groen/blauwe parkachtige structuur wordt, groter dan Central Park in New York. En de Spoorzone dus, waar langs de Weeskinderendijk een groene zone met ruimte voor evenementen komt en waar op het Maasterras hoogbouw verschijnt. Niet hoger dan de toren van de grote kerk hoor. Die geruststellende bezwering klinkt vrijwel onmiddellijk als de term hoogbouw valt.
Ooit was het idee skyhigh te gaan in Stadswerven. Dat is niet gebeurd. Van mij mogen er op het Maasterras ranke, sierlijke woontorens worden ontwikkeld die het hoogste punt zijn in de wijde omgeving. Een tikje meer ambitie en lef. Ik mag hopen dat volgende gemeenteraden en volgende colleges van B&W daarin net wat verder durven gaan.
De integrale benadering en het in grote lijnen schetsen van die hoofdstructuren spreekt mij enorm aan. Toch wordt er in de raad razendsnel geschakeld van de grote lijn naar het kleine detail. Voor je het weet gaat het er toch weer om dat de auto diep moet kunnen doordringen in dat Stadspark XXL. Dat de parkeervoorzieningen voor de binnenstad liever in de binnenstad verrijzen (of blijven) dan dat er transferia op afstand van de stad worden ontwikkeld met een fijne en frequente verbinding naar de historische binnenstad en het kernwinkelgebied. De auto is voor veel raadsleden ook in 2050 nog de maat der dingen.
Ook over de brug naar Zwijndrecht is het laatste woord nog niet gezegd. Het zou een verblijfsgebied moeten worden waar de voetgangers, fietsers, skateboarders, stepfanaten en rolschaatsers zich laven aan het groen. Rotterdam gaat ons voor door een Rotterdams spoorviaduct om te toveren tot sfeervol stadspark.
De dromen voor 2050 zijn aan beide kanten van de oude Maas groots. Al wordt er op bestemmingsplanniveau nog teveel op postzegelformaat gedacht en mist vaak de visie om goede verbindingen te creëren tussen de verschillende deelplannen. Het is te hopen dat de verschillende dromen en visies zich de komende decennia moeiteloos tot elkaar verhouden.
Maar goed, 2050. Ik merkte onlangs in een uitzending over de Spoorzone bij Ben Corino al op dat de huidige generatie politici dan inmiddels op de Essenhof rust.
foto: Gertjan Kleinpaste
