Vorige week woensdag stond Gertjan in Praag bij het beeld van Franz Kafka. Op 2 augustus jl. stond hij in Dordrecht in een Kafkaësk decor. Hij sprak Joop Lambregts bij z’n tentje, waarin hij uit protest verblijft nadat hij de naastgelegen penitentiaire inrichting (PI) mocht verlaten.
De PI en de gemeente Dordrecht spelen een partijtje Ping Pong en Joop is het balletje.
De bureaucratie brengt teweeg dat beide organisaties – ketenpartners bij de terugkeer van gedetineerden in de samenleving – elkaar de verantwoordelijkheid toeschuiven en per saldo gebeurt er daardoor niks.
Het risico van recidive ligt dan op de loer, maar Joop is een kordaat en zelfbewust type die graag op een horde manier de draad van het leven oppakt. Hij kreeg al vier mensen bij z’n tentje die hem werk aanboden. Mensen brengen hem iets te drinken en levensmiddelen.
Alle factoren om succesvol terug te keren. In de maatschappij lijken aanwezig al staan ze niet uitgewerkt in z’n ‘re-integratie plan’. Het lijkt er een beetje op dat Joop te weinig problemen heeft om bij een loket te kunnen aankloppen.
Zoals Joop zijn er meer. De ‘Wet Straffen en Beschermen’ ziet er op papier goed uit. Maar zoals vaker het geval is, is de praktijk weerbarstig. Voor de camera van Via Cultura doet Joop Lambregts zijn verhaal.
