ZWIJNDRECHT. Zoveel liefde, één en al lief.. Door: Henny van Nugteren.
Je was zo lief en zacht en ik zie je in gedachte zitten op de buitentafel. Door de wind wuiven je haartjes en je mooie kop is gericht naar de zon.
Als ik je riep draaide je direct om, miauwde en sprong sierlijk van tafel om door het kattenluik naar binnen te komen. Een fractie van een seconde later zit je voor mij en ik aai je zachte vacht en kus je lieve kop. Mijn neus gaat door je haren en ik zeg hoeveel ik van je hou en hoe mooi ik je vindt.
Je hebt mij duizenden keren ontroerd met je enorme hoeveelheid liefde en ik heb gelachen om je heerlijke eigenwijze katten karakter. Als je maar bleef zeuren om eten mopperde ik wel eens op je, want geduld was dan niet jou en mijn sterkste kant.
Gisteren bij het optreden van de band waar twee van mijn jongens in spelen, klonk de schreeuw in het nummer I Love kittens (even omgedoopt tot I love Dweezil) dramatisch uit de mond van mijn jongste zoon. En in gedachten schreeuw ik die schreeuw bij het beeld in mijn hoofd van jouw grafje in de tuin. Je ligt onder de palmboom. Jou bewegingsloze koude lijfje in de paarse deken naast de andere katten die zo lang gemist werden en waar we nog steeds over praten.
Vorige week was je er nog en pas in de avond wist ik dat er iets niet in orde was. Jij als grote eter kwam er niet om vragen maar wachtte geduldig af tot je eten kreeg. Afgelopen zaterdag op mijn verjaardag, was je er niet om mij je altijd enthousiaste ochtend begroeting te geven en vonden we je verdwaasd en ineens blind in de tuin.
De dierenarts onderzocht je en had twee opties, van het een kon je opknappen en van het ander niet. Maandag werd je weer onderzocht en leek alles beter te gaan, maar in de avond zag ik je weer achteruit gaan. Je laatste ochtend heb je bijna de hele morgen rustig op mijn buik gelegen en toen je de verlossende injectie kreeg was ik blij voor je dat het over was. Slechts negen jaar werd je en je hebt in die te korte tijd wel voor 18 jaar liefde gegeven en gekregen.
Ik kan nooit meer met een verliefd gevoel in het echt je prachtige ‘leeuwen kop’ bewonderen, je dikke typische Maine Coon poten met plukjes haar en de prachtige oren met pluimen en je enorme wollige staart. Ik heb je zo vaak gezegd dat ik hoop dat je heel oud gaat worden omdat ik niet zonder je kan. En ik ben zo verdrietig dat dit nu toch moet.
Ik zal regelmatig even ‘breken’ op allerlei momenten dat het gemis mij overvalt. En uit ervaring weet ik dat dit nog vaker is als dat ik nu kan bedenken. Want wat is een huisdier toch verweven met je leven. Zoveel momenten waarop je er gewoon bent. Altijd in de buurt en het liefst overal met je neus bovenop.
Zoveel liefde, één en al lief..
Ik weet dat het slijt, maar wat doet het ongelofelijk veel pijn..
Gisterenavond toen ik thuis kwam miste ik je begroeting in de tuin en je was ook al niet in de keuken. Toen ik met een kop thee op de bank zat, sprong je zus Nessie op mijn schoot en vroeg spinnend om aandacht. Zo dichtbij is het net haar broer, maar hij is het niet en voor de zoveelste keer in de afgelopen dagen vloeien de tranen weer rijkelijk.
Uit blog Zomaar een vrouwenleven
Henny Van Nugteren heeft het bericht van The Empyrean gedeeld.
Vanavond in Café het avontuur. Opgedragen aan de hoofdrolspeler van deze clip….onze Dweezil.
Earlier this afternoon, our beloved Maine Coon Dweezil sadly passed away. We’re very glad we have this video to commemorate his energy and sweet spirit. This thursday, we will play an ode to our ‘King’ live at Koningsdag in ‘t Avontuur.
Love, N&R
Video: The Empyrean
