Het was een heerlijk weekend, afgelopen zaterdag en zondag. Zonnig en gezellig. De stad bruiste weer een beetje? Vooral op zondag. De dag van de ‘rommelroute’ – die heerlijke slentertocht langs talloze (178 deelnemers) kraampjes bij mensen voor de deur. Ik hoorde iemand zeggen dat het bijna zo druk was als op de Kerstmarkt, die we ook dit jaar weer zullen missen.
Het is natuurlijk ook heerlijk langs al die adresjes te struinen om te zien of je voor een habbekrats iets kunt scoren om later goede sier te maken bij ‘Tussen kunst en kitsch’. De binnenstad is zoveel aantrekkelijker als er volk op de been is.
Het was heerlijk de drukte te zien en de sfeer te proeven. Al begrijp ik niet goed welke criteria er zijn gehanteerd om het één wel en het ander niet toe te staan. Want – eerlijk is eerlijk – ik ben die coronamaatregelen wel een beetje zat. Ik mis de kunst- en antiekmarkt rondom de Nieuwkerk. Ik verlang naar de Joie de Vivre die het evenementje ‘Kunsthoofd’ op ‘t Groothoofd zo kenmerkt. Ik baalde als een stekker dat er geen boekenmarkt was en dat we het zonder dat gezellige ‘Voorstraat Noord-festival’ moesten doen.
De horeca wordt nog steeds geplaagd door strenge maatregelen. De verplichte ‘corona-check’ verdeelt de samenleving. Niet gevaccineerden voelen zich als paria behandeld. Café-uitbaters en restauranthouders hebben hun handen vol aan de extra handelingen die van hen verwacht worden door de ‘het is een kleine moeite-minister’. De man die zegt: “Dan zet je toch een dixi naast je terrastafeltjes”. Hugo de Jonge ontbeert het inlevingsvermogen  dat nodig is, wanneer je zoveel vraagt van een branche die het toch al behoorlijk voor de kiezen kreeg.Â
Gelukkig zat de sfeer er afgelopen weekend goed in en was het gezellig op de terrasjes. Dat smaakt naar meer. Zowel als het om een fijne nazomer gaat als over de terugkeer naar ‘het oude normaal’. Â
