Ik ontmoette Joop voor het eerst op de Voorstraat. Waar we ons beiden boos maakten over de twee weken sluiting waarmee café Arina was geconfronteerd. De keer daarop dat ik hem zag trad hij op in Arina’s, een benefiet om de inkomstenderving van de barvrouw te compenseren.
Joop is blues. Joop is Joop. Een gouden vent met het hart op de goede plek en een hartgrondige hekel aan onrecht. In Down Town, in de volksmond nog altijd het Veerhuis, sprak ik Joop. Ik voelde de blues. Laat dat nou iets zijn waar ik eerder blij dan droef van word.
