Het is amazing dat ze nog altijd ‘alive and kicking’ zijn. De Amazing Stroopwafels. Ze waren immers, een al in die tijd (1979) ontstaan, fenomeen toen ik studeerde aan de Pedagogische Academie. Aan m’n eigen grijze lokken is te zien dat dit al heel wat jaartjes geleden is.
Tijdens Big Rivers – mensen, mensen wat een fantastisch feest is dat toch ieder jaar – zette de band Voorstraat West op stelten. Bij de Lachende Monnik, Rotterdamse uitbater hè; al woont hij inmiddels in Dordt, kwamen alle oude hits langs. Verloor ome Kobus op Hawaii z’n linkerbeen weer eens aan een haai, was er de onvergetelijke ode aan het stofzuigen en werd uiteraard de Reus van Rotterdam bezongen.
Ik ben niet van hier hè. Al ben ik enorm gaan houden van het leven onder de rook van Rotterdam. Ik hou van de opgestroopte mouwen, de nuchterheid, het rechtstreekse en (h)eerlijke taalgebruik.
“Sinds de Euromast voltooid was
Amper 1 jaar na zijn dood
Leek het of als postume hulde
Rotterdam de lucht inschoot
Als ik zie vanuit de verte
Welke vlucht de Maasstad nam
Denk ik bij die wolkenkrabbers
Aan de Reus van Rotterdam.”
(laatste couplet van De reus van Rotterdam; bron: https://muzikum.eu/nl/the-amazing-stroopwafels/de-reus-van-rotterdam-songtekst)
Al bezongen ze in hun lange carrière gelukkig ook onze eigen ‘achtertuin”, De Biesbosch:
“Ik loop op mijn tenen door de wilgen heen
Door brandnetels modder en klei Ik hoop dat ik ergens een bordje zie
Maar die zijn er in de Biesbosch niet bij
Wat jammer nou van die bril van mij Ik raak verdwaald in het griend
Hé kwam er net een krokodil voorbij Ik ben min zeven bijziend.”
(Bron: https://muzikum.eu/nl/the-amazing-stroopwafels/biesbosch-songtekst)
M’n hele leven heb ik al een voorliefde voor mijn moederstaal. Wat is het Nederlands toch mooi. Ook als er in die taal wordt gezongen. De liedteksten van het Klein Orkest, Maarten van Roozendaal, Stef Bos, Huub van der Lubbe, Bram Vermeulen, Lennaert Nijgh – ze zijn van een ongelooflijke schoonheid. Ik vergeet ongetwijfeld een hele waslijst prima tekstdichters bij naam te noemen. Er zijn er zovelen.
Ik heb veel Nederlandstalige optredens bezocht. Ik zag De Dijk tientallen keren optreden. Het Klein Orkest, Raymond van ‘t Groenewoud, Acda & De Munnik, Stef Bos, Frank Boeijen, Bløf, Maarten van Roozendaal. En ook nu vergeet ik ongetwijfeld meer dan de helft te noemen.
Maar de Amazing Stroopwafels zag ik nooit. Ondanks mijn al oude voorliefde voor hun schitterende teksten over vaak alledaagse dingen. Stofzuigen bijvoorbeeld. Of door de Maastunnel gaan. De prachtige humor. De briljante taalvondsten. Daar kwam zatermiddag gelukkig verandering in. ik stond vooraan te genieten van hun optreden. Alleen dat al maakt dat voor mij ook editie 2023 van Big Rivers niet meer stuk kan!
