DORDRECHT. Corona is ongezien mijn straat binnengeslopen. Wat doet het virus met mijn buren in de Hoge Nieuwstraat, Dordrecht? Ik schrijf hun verhalen op en maak een foto. Portret van een gewone straat in ongewone tijden.
Arjan Loeve, 29 jaar, sociaal wijkbeheerder en muzikantDe kraai
‘Iedere morgen ga ik in alle vroegte naar het Groothoofd, bij het Drierivierenpunt, om er naar vogels te kijken. Ik heb er een trektelpost opgericht. Hoeveel en welke vogels komen er in een uur over ons stadscentrum? De gekste vogels zie je niet alleen in de Biesbosch, zoals veel mensen denken, maar ook vlakbij huis. Brandganzen tel ik het meest, maar ook de rode wouw, visarend, krooneend en beflijster vliegen over. Vogels trekken zich van corona niets aan, dit jaar heb ik er al 13.000 geteld.
Vanaf mijn huis ga ik er heen, met de fiets een paar minuutjes. Sinds november vorig jaar woon ik in een klein appartement in de Hoge Nieuwstraat. Bij woningcorporatie Woonbron ben ik sociaal wijkbeheerder, maar vanwege corona mag ik niet meer bij de mensen langs. Ik zit noodgedwongen vaker thuis. Erg is dat niet, als ik eerlijk ben. Corona is voor mij een leuke tijd. Ik kan uren besteden aan mijn hobby’s, vogels kijken en muziek maken, mijn andere passie. Mijn salaris wordt gelukkig doorbetaald.
In de coronatijd heb ik mijn album Time opgenomen, de woonkamer was mijn studio. Op één nummer hoor je de echo van de kamer, wat bijdraagt aan de charme. Anderen zullen zeggen: de geluidskwaliteit is niet optimaal, maar het is juist wat het eigen maakt. Zonder corona had je dat niet gehoord. Heel veel uren heb ik hier doorgebracht, met computer, gitaar en mijn stem.
Geen enkel nummer gaat over corona en toch denk ik dat deze onwaarschijnlijke tijd invloed heeft gehad op mijn muziek. Het is rustiger geworden, niet zo heftig als had gekund. De slag is minder hard. Je hoort de sfeer van het huis, maar ook mijn stemming. Je zit toch in je eentje te spelen, zonder je vrienden.
Ik zit bij het dichterscollectief Dichtbeideklank. Zes dichters treden regelmatig op en ik verzorg de muziek. Maar nu moet alles anders. We zitten achter onze laptops en zorgen dat alle gedichten en muziek live worden gestreamd. Maar de interactie tussen dichter en muzikant is weg, alles gebeurt thuis, zonder vrienden en publiek, heel jammer. Maar ik wil toch muziek maken, het zit in me.
Vanaf 2012 bedenk ik eigen nummers, muziek en tekst. Met mijn laptop heb ik tien liedjes tot een geheel gemaakt. De nummers gaan over tijd, over vooruit kijken en achteruit kijken. Maar ook over verlies en hoop dat iemand terug komt, en dat de tijd stopt. Het zijn herinneringen aan bepaalde persoonlijke zaken. Onbewust ook herinneringen aan deze tijd, waarin niemand goed weet waar hij aan toe is.
Het heeft iets onheilspellends, je weet niets zeker. Over corona heb ik nog geen nummer geschreven, het is te dichtbij. In een tekst zou ik het virus niet noemen. Een metafoor kan het wel uitbeelden. Als ik een vogel zou moeten kiezen, dan een kraai. Geen plezierige vogel. Een zangvogel doet je geen kwaad, die maakt je vrolijk. Maar een kraai is een onbewust bedreigende vogel, hij pakt andere beesten als hij de kans krijgt. Wat is hij van plan, wat is je deal, man? Hij is onvoorspelbaar en valt iedereen lastig, precies zoals het virus met ons doet.’
Het album Time van Arjan Loeve is te beluisteren via Spotify en andere streamingsdiensten.
