Het C. Buddingh’-plein in Dordrecht is een onopvallend parkeerplaatsje tussen de Varkenmarkt en de Groenmarkt. Het ziet uit op de achterzijde van de Openbare Bibliotheek, die kan bogen op de prachtige gotische voorgevel van huis De Gulden Os, maar aan de achterzijde niet om aan te zien is. Er staat een restant van brouwerij De Sleutel, dat op het ogenblik wordt gerenoveerd en dat wordt opgesierd door het kunstwerk De droom van de Israëlische beeldhouwer Menashe Kadishman (1932-2015). Tussen twee goed onderhouden heggetjes loop je naar de steeg die leidt langs De Sleutel richting Groenmarkt, waar je dan de fraaie voorgevel van de vroegere brouwerij kunt bewonderen. Op dat kunstwerk en stukje ex-brouwerij na, is het pleintje van een immense triestheid.
Het enige aardige dat je er nog aan kon ontdekken was het gedicht Hier op dit eiland van Buddingh’, dat de zijmuur hoek Varkenmarkt/Buddingh’-plein sierde. Dat gedicht is verdwenen. Overgeschilderd bij de renovatie van de muur, die volgens ingewijden hard nodig was. Dat je bij het opschilderen van een muur niet om de letters heen kan schilderen, zoals gemeenteraadslid Irene Koene op Facebook stelde, is duidelijk. Er is de nodige reuring over ontstaan en dat is niet onterecht. De eigenaar van het pand had op zijn minst kunnen laten weten dat de muur zou worden opgeknapt en overgeschilderd, want het gedicht, dat tegen betaling is aangebracht, is een deel van het Dordtse openbaar kunstbezit en dat schilder je niet zomaar even over.
Het kan natuurlijk zijn dat de soep minder heet wordt gegeten dan opgediend en dat het gedicht weer in oude luister wordt hersteld. Ik ga ervan uit dat dat zo is en dat we even moeten wachten voor we kunnen spreken van een daad van ernstig vandalisme. Ik neem aan dat het zover niet zal komen. Aan de lelijkheid van het Buddingh’-plein valt voorlopig weinig te doen, maar dit muurgedicht kan gemakkelijk worden hersteld.
Dat brengt mij nog even op een plan dat een paar jaar geleden werd gelanceerd door Ton Delemarre en Ada d’Hamecourt om een beeld van dichter Kees Buddingh’ en tekenaar Otto Dicke te plaatsen op het Otto Dickeplein. Ik vind dat nog steeds een buitengewoon sympathiek voorstel. Er kan dan een plaquette bij worden geplaatst waarin in het kort de betekenis van beide wordt geschetst. Misschien kunnen we dan eindelijk ook eens beginnen met het schrijven van Buddingh’s voornaam zoals hij dat zelf wilde, namelijk als Kees en niet als Cees. Ik citeer in dit verband nog maar eens uit zijn dagboek:
Een heleboel mensen kunnen, vreemd genoeg, niet tegen initialen in een schrijversnaam. Dat je als C. Buddingh’ publiceert nemen ze – bewust of onbewust – ergens niet: die ‘C’ moet en zal een naam worden – en zo prijk je, zonder dat je het zelf wilt – ja, terwijl je het zelfs helemaal niet wilt – op de meest uiteenlopende plaatsen als ‘ Cees’, een voornaam die ik zelf wel als laatste zou uitkiezen.
(En in een mum is het avond, blz. 231, 10-01-1973)
Foto: Otto Dicke (l) en Kees Buddingh’. Regionaal Archief Dordrecht inv. nr. 552_308160
