Op de voordeurmat ligt een stapel enveloppen. Ha, vroege kerstpost, denk ik. Ik pak een keukenmesje en rits ze achter elkaar open. De grootste envelop folioformaat deelt me al op de buitenzijde mee: ‘Een hersenbloeding verandert je leven en gezin voorgoed’. Binnenin zit het Hersenmagazine 20 pagina’s met als aankeilers: ‘Hersenschade beperken met bestaand medicijn. Onderzoek hersenschade door het coronavirus’ (Jawel) Maar binnenin ook wat vrolijkers zoals ‘200 km fietsen tegen hersenletsel. “Vergeet je helm niet” en een puzzel die, hoe kan het anders Hersenkraker heet. Op de bijgaande brief staart me een bebrilde 34-jarige aan, Jeffrey Kooman. Op de achterzijde vertelt zijn vrouw Corrie u meer over ‘deze aangrijpende periode uit hun leven’. De tweede foto is van Merel Heimens Visser, directeur van de Hersenstichting, die me nog als PS meegeeft. ‘Jaarlijks worden meer dan 42.000- mensen getroffen door een herseninfarct of hersenbloeding’
Een beetje mismoedig pak ik de tweede envelop. Op de buitenzijde een fotootje van een zwarte vrouw met boven haar hoofd een handgeschreven tekst: “Ik heb maar één kleinkind,en ik ben bezorgd om haar gezondheid” Esther. Op de bijgaande brief prijkt wederom het hoofd van Esther ditmaal met als tekst: “Nogmaals veel plezier met uw kalender 2021! “ Kalender? Welk kalender ? Geen kalender gezien. Over Esther en haar kleindochter worden we verder niets gewaar. Gezien haar keurig Nederlands, neem ik aan dat ze wel in de buurt woont maar Mevrouw Ariette Brouwer, Directeur, schrijft even verderop: ‘Want elke dag dat zij uren moet lopen om vervuild drinkwater te halen, is er één te veel’. Ariette vervolgt in vette letters: mevrouw Delemarre, gezondheid is ons meest waardevolle bezit. Daarom is iedere euro die u overheeft zo ontzettend waardevol.
Dat was Simavi. Nu het Gehandicapte kind. Ook hier een foto en tekst op de envelop (kijken ze dat van elkaar af?). Een treurig kijkend meisje met ‘Mama waarom mag ik niet naar school?’ Binnen de tekst: ‘Ook Anne wil graag meedoen en samen met andere kinderen naar school! En ‘’Meer samen naar school klassen: dat is hard nodig!’ (uitroeptekens ). Over Anna worden we meer gewaar. ‘Het is het hartverscheurende verhaal van een meisje dat eenzaam thuis zit en maar één wens heeft: samen met leeftijdsgenootjes en vriendjes naar school gaan’
Zoals ik van de foto al vermoedde: Anne (8) is een Syndroom van Down kind.
Bij het gehandicapte kind is Henk-Willem Laan de directeur met een handschrift dat verdacht veel op dat van Esther lijkt.
Op de envelop van de maag lever darm stichting treffen een rare krabbel aan maar de tekst : “De vlinder staat voor mij symbool voor mijn vrouw. Kleurrijk, krachtig en fladderend door het leven.” Henk van de Rest. De brief deze keer afkomstig van Bernique Tool, directeur, opent met een klaroenstoot. ‘Elke dag krijgen 7 mensen te horen dat ze slokdarmkanker hebben. En overlijden er 5 mensen aan. Dit zijn de cijfers. Maar achter deze cijfers schuilen aangrijpende verhalen van mensen zoals Henk. In zijn brief zet Henk een stip op de horizon. Dat vind ik zo mooi!’
De brief van Henk is bijgesloten en inderdaad met als kop: ‘Mijn verdriet maakt langzaam plaats voor een stip op de horizon. Naast die brief is nog een bijlage met als titel: ‘elektroniche neus kan voorlopers van slokdarmkanker ruiken. Yonne Peters is artsonderzoeker in het Radboudumc en onderzoekt of de inzet van een e-nose kan bijdragen aan de vroege opsporing van slokdarmkanker’. Tot zover de Maag Lever Darm stichting.
