Foto: Gertjan Kleinpaste

ik had vroeger een leraar die ons voorhield: “de klant is koning en de koning heeft ook niks te vertellen”. Ik moest aan de man terugdenken toen ik gisteravond (16 november 2021) met de politieke collega’s vanuit de verschillende fracties een bijeenkomst bijwoonde over ‘participatie’ binnen de Omgevingswet die – als de planning ditmaal wel wordt gehaald – op 1 juli 2022 in werking treedt.

In een warwinkel voor snuffelaars zag ik recent een wandbordje waarop staat ‘de hoogste rang is burger’’. Prachtig zinnetje. Al heb ik het liever over inwoners dan over burgers. De gemeenteraadsverkiezing nadert met rasse schreden en dan zijn al onze inwoners even ‘koning’. Ze zijn de koning op het feest van de democratie.

Er mag een hokje rood worden gemaakt en al die rode hokjes tezamen bepalen de samenstelling van de gemeenteraad voor de komende vier jaren. Het hoogste orgaan in de stad; 39 mensen die door de inwoners zijn dan aangewezen om hen te vertegenwoordigen.

Via de beamer zag ik inmiddels het woord ‘participatieladder’ en wanneer inwoners moeten worden geïnformeerd, geraadpleegd, of om advies moeten worden gevraagd. En wanneer er zelfs sprake is van coproduceren. Prachtige woorden en met vormen van online-participatie de ruggengraat van het proces om onze inwoners te betrekken bij veranderingen in hun (directe) leefomgeving.

Het papier is geduldig. De praktijk weerbarstig. Het zal een hele toer worden inwoners niet alleen het gevoel, maar ook de ruimte te geven om mee te doen als het om ontwikkelingen in hun leefomgeving gaat. Hoe we hen vroegtijdig, liefst voordat de plannen in beton gegoten zijn, kunnen laten meedenken over de ontwikkelingen en de verschillende scenario’s die daarin mogelijk zijn.

In maart kiezen de inwoners de personen (verenigd in politieke partijen) die hier straks over gaan. Op hun schouders rust daarna een zware en verantwoordelijke taak. Ik heb de ambitie straks één van die negenendertig raadsleden te zijn. Ik denk dat ik dat wandbordje alvast maar koop. Om mij er voortdurend van bewust te zijn wie in onze stad nu echt de hoogste rang heeft.