Diana Mast. Foto: Ilse Schrier.

Regelmatig kunnen wij in de lokale media lezen dat er veel frictie is tussen de opvangvoorziening van het Leger des Heils en omwonenden van die voorziening. Het actiecomité van bewoners van het Kromhout en de directe omgeving reageert op iedere scheet die de directie van het Leger des Heils laat. Soms op hoge toon en voordat er daadwerkelijk sprake is van een uitbreiding van of een verandering in de opvang waaraan het Leger vorm geeft.

Daarmee zeg ik niet dat de zorgen die de omwonenden van de locatie van het Leger des Heils niet terecht zijn. Natuurlijk zijn die zorgen gerechtvaardigd. Al is het voor een deel ook zo dat onbekend onbemind maakt. Dat werd duidelijk toen, op een heel andere plek in Dordrecht, te weten in Sterrenburg een groot spandoek werd opgehangen als protest tegen de komst van mensen in een woonhuis waarin het Leger voormalig daklozen begeleid in zelfstandig wonen in een eigen woning.

Een warm welkom was dat niet. Ik sprak daar onlangs één van de bewoonsters in dat opvanghuis, Diana Mast, over op een zonnige dag in haar achtertuin.

Eerder sprak ik haar al eens in Park Merwestein. Ze woonde toen nog in de opvanglocatie van het Leger des Heils. Niet alle daklozen zijn alcoholverslaafd, voortdurend stoned of aldaar met drugs bezig. Er is een groeiende groep zogenaamde ‘economisch dak- en thuislozen’. Mensen met een baan die op de woningmarkt tussen wal en schip vallen. Er zijn dak- en thuislozen die na grote problemen of veel tegenslag de weg terug naar volwaardige deelname aan de maatschappij hebben weten in te slaan. Wat ‘volwaardig deelnemen’ dan ook mag betekenen.

Laten we aan de weerstand tegen de komst van het Leger des Heils op de huidige locatie niet het trauma overhouden dat we nergens in onze gemeente voorzieningen kunnen realiseren voor dak- en thuislozen. Laten we creatief blijven om hen die zich uit die situatie willen ontworstelen goed te begeleiden en begeleiding bieden. In woningen die gewoon in buurten en wijken staan. Waar deze mensen deel uitmaken van die buurt. Dat blijft noodzakelijk. Want laten we dat na, dan zal het aantal dak- en thuislozen nog verder stijgen dan de verdubbeling die de afgelopen jaren al waarneembaar was.

Op 30 september a.s. is in DOOR, Spuiboulevard 220, de première van een documentaire over het leven van Diana Mast. Ik denk dat die documentaire waarschijnlijk een aantal vooroordelen over dak- en thuislozen kan wegnemen en laat zien hoe iemand zich met succes terugvecht in die samenleving. Daar neem ik mijn petje voor af.