Dordrecht lijkt collectief te zijn bevangen door een bijzondere vorm van hoogtevrees. Dan bedoel ik niet dat onbestemde gevoel in de maagstreek wanneer je op de toren van de Grote Kerk staat en over de rand naar beneden kijkt. Veeleer bedoel ik de angst voor nieuwbouw die in hoogte de kerktoren naar de kroon steekt.
Al eeuwen lijkt de kerktoren voor Dordt de maat der dingen. Liefst bouwen we grondgebonden, maar als we dan gaan stapelen, dan gelden er nogal wat restricties.
Nu wil ik niet direct een ‘Manhattan aan de Oude Maas’ bepleiten of aan de Merwede. Toch had Dordts prestigieuze nieuwbouwwijk Stadswerven van mij best op een aantal plekken de wolken mogen kietelen. Datzelfde geldt voor de plannen op en om het Maasterras.
Liever dan de wat plompe rechthoekige dozen die op tal van plaatsen zijn of worden neergezet; ik zie liefst goed ontworpen hoogteaccenten die echt in het oog springen en die wat meer lef en bravoure uitstralen. Als een stad die uit haar schulp kruipt.Â
Ook aan de rand van het Weizigtpark waar Thureborgh binnenkort een transformatie ondergaat, is aan de stationsomgeving een krachtige impuls te geven door the sky juist niet de limit te maken. Krab de wolken. Duw ze omhoog. Biedt gegadigden straks ‘a room with a view’. Gun mensen dat ze in de woonkamer zitten en op Dordt uitkijken alsof ze er in een drone overheen scheren.
Zorg ervoor dat de prachtige historische binnenstad kan ‘shinen’ in een decor dat uitstraalt dat de 21ste eeuw niet ongemerkt aan Dordt voorbijgaat. Durf op goed gekozen plekken in de 19e eeuwse schil de confrontatie aan tussen die 19e eeuw en hedendaagse architectuur die echt tot de verbeelding spreekt.
Toon lef! Het lijkt mij hoog tijd om in de politiek en in de stad eens echt het gesprek aan te gaan over een iets meer gedurfde visie op hoogbouw.
