De vogels fluiten, bezoekers begroeten elkaar vriendelijk met een lach en de hakken van een dame die op de tegels loopt weerklinken tegen de mooie oude gebouwen. Het is nog rustig in de stad maar de winkeliers zijn al druk bezig met de borden buiten zetten en hun terras klaar maken voor de dag van vandaag. De schilders zijn al bezig met het het schilderen van de Bonifatiuskerk die grenst aan de Wijnstraat. Je hoort hen de stijgers op klimmen om bij het juiste punt te komen.
Al bewonderend van deze stad loop ik door naar Groothoofd, bij de haven zie ik een witte zeiljacht met de naam “De Parel.” Op de boot zitten twee prachtige blonde meisjes allebei een staartje in en een fel oranje reddingsvest aan. Samen met hun ouders gaan ze het grote water op. Ze wachten op het stoplicht bij de Boomburg, terwijl vader alles uitlegt is de oudste dochter hem aanwijzingen te geven om hem te helpen. Ze kijken enthousiast naar hoe de brug omhoog gaat en benaderen het water. Dit deed mij denken aan de momenten dat ik samen met mijn ouders op pad ging met de boot. Mijn jongere broertje en ik waren precies zoals de twee meiden. Wanneer het iets frisser werd doken wij de slaapruimte in om Maoam snoepmix te eten en te spelen met onze kussens in de vorm van een vis.
Ik liep de Merwedekade op om het Drierivierenpunt te bekijken. Grote rondvaartboten en vrachtboten varen langs elkaar. Tussen de boten door kwam ineens de waterbus langs die snel naar de kade van Dordrecht vaart om mensen hier af te zetten. Het water klotste tegen de muren en langs de kade liepen mensen met hun hond. Achter mij luidde de hoge tonen van de klok bovenop de Groothoofdspoort, deze sloeg drie keer. Ik kijk naar rechts en zie een driehoekachtige vlag met de kleuren: rood, wit en zwart. Ik vraag mijzelf af waar deze vlag voor staat, ik plaats de vlag op het instagramverhaal van @viacultura078 om te kijken of iemand deze vraag voor mij kan beantwoorden.
Ondertussen is het tien uur ‘s ochtends ondanks dat de ochtend erg grijs was komt de zon toch kijken langs de grote kerk en schijnt hij op de vierkante tegels van de stad. Er klinkt muziek uit de winkels en het wordt steeds gezelliger op straat. Maar ondanks de drukte kiezen de goed gevoede duiven op het Statenplein ervoor om nog een oogje dicht te knijpen. Wat is Dordrecht toch een prachtige, bijzondere, rustige en mooie stad.
