Dordrecht is een mooie stad, ik hoor het steeds weer van gasten die de stad voor het eerst bezoeken, maar ook een stad met zijn eigenaardigheden. De openbare toiletten bijvoorbeeld. Daar is al veel over te doen geweest. We hebben er zomaar vier: aan de Weeskinderendijk, op de Grote Markt, in de bibliotheek aan de Groenmark en in de fietsenstalling aan het Achterom (ingang Raamstraat). Ik wist niet eens dat daar een de fietsenstalling was, maar dat ligt uiteraard aan mijn onoplettendheid. Ik laat mijn fiets trouwens meestal achter bij de firma Gebroeders de Witt op de Visbrug, die daar keurig een oogje op houdt en die 24uur per dag geopend is. Dat doe ik natuurlijk niet op zondagavond 20 augustus, want dan wordt daar de herdenking van de moord op beiden gehouden. Die begint om 19.00u.
Gelukkig hebben we ook veel bereidwillige horeca- en winkeleigenaren, zodat je je bij hoge nood in de binnenstad weinig zorgen hoeft te maken en aangezien Handhaving het te druk schijnt te hebben met een akkefietje met De Kleine Griek en het parkeren zonder betalen in mijn wijk, kun je desnoods ook even een steegje inschieten. Woon je net als ik in de 19e eeuwse schil, of nog verder van de beschaving, dan heb je soms, vooral op ijzige winteravonden na een bezoek aan de kroeg, een restaurant of een filmhuis, een probleem. Dan ben je geheel en al op wildplassen aangewezen.
Ik zit vrijwel dagelijks op een terras op de Groenmarkt of de Visbrug, waar ik me dan verlustig aan wat columnist Kees Thies zo mooi ‘petjespubers’ noemt, mannekes ‘die er nog nauwelijks haar op hebben’ en stoer op hun scooters met veel kabaal langs de terrassen scheuren en aan de tientallen medeburgers die op al dan niet elektrische fietsen tussen het publiek op de Voorstraat door manoeuvreren. Ik zie dat allemaal wel, handhaving meestal niet, want die bespeur ik daar zelden. Ook een Dordtse eigenaardigheid, denk ik.
Een Dordtse eigenaardigheid van geheel andere aard is het verschijnsel RTV-Dordrecht. Daar hebben ze een radiostudio die zo’n beetje van duct tape aan elkaar hangt en een directeur die smoorverliefd is op de afdeling televisie en de radiotak het liefst zou afschaffen. Daarom moet het veelbeluisterde radioprogramma, Studio De Witt, van presentator Ben Corino, regelmatig uitwijken naar RTV-Papendrecht, waar wel een professioneel uitgeruste studio is. Ben Corino heeft een schattig hondje, Bella. Dat mag niet meer mee de studio op het Dordtse Leerpark in. De directeur van RTV-Dordrecht heeft dat besloten omdat Bella, toen ze heel jong was, een keer een plasje heeft gedaan en ook een keertje heeft geblaft. ‘Arrug, hé?’ zeggen we dan in Dordt.
Foto: Kees Klok
