Op onze allereerste draaidag gaan we naar Sterrenburg naar woon- en zorgcentrum het Sterrenwiel in de veronderstelling dat we daar een Verborgen Parel kunnen vinden. Daar aangekomen blijkt de allereerste persoon die we aanspreken ons graag te woord willen staan. Grappig is dat ze met een vriendin is, die er alles aan doet om buiten beeld te blijven, wat nog behoorlijk lastig blijkt.
We komen heel gemakkelijk met Wilma Molendijk in gesprek en we mogen zelfs met haar mee naar boven in haar gezellige flat. Het hangt er vol met afbeeldingen van Dordrecht. Ze heeft ook een mooie glas-in-lood afbeelding hangen van 2 papegaaien. Die heeft een bekende voor haar gemaakt, omdat Wilma zijn gordijnen genaaid heeft. Een mooi voorbeeld van wederkerigheid.
Wilma is vrijwilliger in de ontmoetingsruimte in het Sterrenwiel en woont ook in het gebouw sinds 2002. Ze is al heel snel vrijwilliger geworden en runt haar eigen clubje op de zondagochtend. De meeste bezoekers zijn bewoners, maar in principe is iedereen welkom. De ontmoetingen zijn belangrijk voor de bewoners, omdat eenzaamheid toch wel een belangrijk punt is. De Lock down was lastig voor Wilma en voor de andere bewoners. Iedereen was op zichzelf en mensen misten het contact met anderen. Voor velen waren de zorgmedewerkers het enige contact met de buitenwereld. Ze heeft zelf heel weinig familie waarmee ze contact heeft. Door de vaccinaties is er gelukkig weer van alles mogelijk. Wilma is weer voorzichtig optimistisch over de net terug verkregen vrijheid, maar blijft voorzichtig.
Wilma is ook actief in het bestuur van de Dordtse Seniorenbond en ze heeft samen met een andere dame een reisclubje. Wilma is voor de leden altijd bereikbaar. Ze houdt daarom zelfs haar oude telefoonnummer aan, dat ze eigenlijk niet meer nodig heeft. Ik krijg de indruk dat het reisclubje veel meer is dan alleen een tweemaandelijks reisje. Omdat het clubje dit 20 jaar bestond zouden ze iets speciaals doen, maar door corona is dat niet doorgegaan. Ze hopen in november weer een reisje te kunnen maken. Wilma glundert wanneer ze eraan denkt. Je voelt hoe belangrijk de reisjes voor haar en voor anderen zijn en je voelt ook hoe zeer Corona er voor onze ouderen in gehakt heeft. Wilma is iemand die graag iets voor een
ander doet. Ze wordt er zichtbaar zelf gelukkig van en vergeet wellicht haar eigen eenzaamheid. Als zij geen Verborgen Parel is dan is niemand het
