Ton Visser is 81 en al op zijn vijftigste met pensioen gegaan. Iets wat nu bijna ondenkbaar is, zeker als je weet hoe graag Ton de armen uit de mouwen steekt. Hij heeft iets met techniek. Hij heeft 17 jaar bij Mercedes gewerkt en 12 jaar bij Philips in de machinebouw. Sindsdien is hij overal actief bezig geweest bij allerlei projecten. Thuis zitten is niets voor hem. Vandaag knapt hij fietsen op. De fietsenwerkplaats is een nieuw project van “Geef het Dordt”. Binnenkort wordt er een overkapping achter het gebouw geplaatst waar geklust kan gaan worden. Vandaar dat Ton vandaag gewoon in de buitenlucht aan het werk is. Ton woont in de buurt en toen hij voor het gebouw fietsen zag liggen is hij gewoon naar binnen gelopen en heeft zijn diensten aangeboden. Op andere dagen heeft hij nog veel meer vrijwillige baantjes. Zo heeft hij een fietsenwerkplaats opgezet in Crabbehof voor minder draagkrachtigen en heeft hij een kleuterschool omgebouwd tot horecagelegenheid. Momenteel werkt hij ook nog bij SDZ (Stichting Duurzame Zorg) in Wielwijk. Dat is een bedrijfje waar ze hergebruik maken van hulpmiddelen zoals rollators en ziekenhuisbedden. De spullen worden voor een gering bedrag verkocht of weggegeven. Zo meteen gaat hij naar Sterrenburg waar hij “rollator en rolstoelspreekuur” houdt. Dat doet hij ook in het Waterwiel en de Merwelanden.
Ton vindt het niet belangrijk dat hij er iets voor terugkrijgt, maar dat krijgt hij wel. Mensen vragen uit dankbaarheid: “Wat krijgt u van me?” waarop Ton zegt dat een glimlach genoeg is. Dan vraagt de mevrouw toch: “Wilt bloemen of koeken?“ waarop Ton benadrukt dat het gratis is. Maar ze gaat toch naar het winkelcentrum en dan neemt ze bloemen mee en koeken. Dat is echt leuk om mee te maken.
Bij de fietsenwerkplaats kunnen ze altijd mensen gebruiken. Mensen die een beetje technisch zijn en vooral gemotiveerd. Dat is volgens Ton het belangrijkste en daar ontbreekt het bij Ton duidelijk niet aan.
Ton vindt het niet belangrijk dat hij er iets voor terugkrijgt, maar dat krijgt hij wel. Mensen vragen uit dankbaarheid: “Wat krijgt u van me?” waarop Ton zegt dat een glimlach genoeg is. Dan vraagt de mevrouw toch: “Wilt bloemen of koeken?“ waarop Ton benadrukt dat het gratis is. Maar ze gaat toch naar het winkelcentrum en dan neemt ze bloemen mee en koeken. Dat is echt leuk om mee te maken.
Bij de weggeefwinkel kunnen ze altijd mensen gebruiken. Mensen die een beetje technisch zijn en vooral gemotiveerd. Dat is volgens Ton het belangrijkste. Daar ontbreekt het bij Ton niet aan”.
