Wanneer ik Rianne vraag of ze iets doet voor een ander zegt ze: “Ik denk dat ik wel iets voor een ander doe”. Ik kom er snel achter dat dat een eufemisme is. Rianne doet van alles voor anderen en nog steeds heeft ze tijd over voor zichzelf. Vandaag is ze met een vriendin een dagje shoppen in de binnenstad. Rianne werkt in de zorg in het Erasmusziekenhuis en als vrijwilliger maakt ze de Augustijnenkerk schoon. Daarnaast bezoekt en verzorgt ze via de kerk een oud vrouwtje. Vijf jaar geleden heeft ze op verzoek van de stichting ‘Woord en daad’ een commissie opgezet om een kringloopwinkel te realiseren. Heel creatief hebben ze die winkel, die inmiddels gevestigd is aan de Toulonselaan, ‘de Loop’ genoemd en volgens Rianne “loopt het” als een tierelier. Ze vindt zelf niet dat ze veel doet. Ze is van mening dat het leven leuker is, wanneer we elkaar helpen. “We zijn op de wereld niet alleen maar voor onszelf”.
Wanneer ik haar vraag of ze zoveel tijd heeft zegt ze: “Mensen die geen tijd hebben, hebben de meeste tijd voor een ander”, waarop ik als interviewer enigszins verward raak. Ze licht het als volgt toe: “Toen ik de commissie samenstelde voor het organiseren van de kringloopwinkel heb ik mensen benaderd die het al druk hebben, want die hebben tijd. Mensen die geen zin hebben, hebben ook nooit tijd. Mensen die nooit iets doen en die zeggen dat ze geen tijd hebben, die doen ook echt niks. Het schiet niet op om die mensen te vragen”.
Geloof is voor haar een bindende factor. “Doordat ik in een bepaalde kring zit kom ik een bepaald soort mensen tegen”. Ze vindt het gewoon gezellig om samen met anderen iets te doen. Iets doen voor een ander geeft een goed gevoel en je bent nuttig bezig. Ze noemt het zelf een “beetje” calvinistisch. “Je wilt tenslotte niet lui zijn”, waarop ik toch een beetje moet glimlachen.
