Na afloop van de wedstrijd tegen Volendam werd bekend gemaakt dat onze keeper per direct stopte. Hij koos voor zijn maatschappelijke carrière als financieel adviseur bij zijn eigen bedrijf, las ik in de krant. Halverwege het seizoen stoppen, normaal gesproken is dat vanwege een blessure of vanwege gebrek aan motivatie. Want zelfs spelers in de krochten van het betaald voetbal moeten elke dag leven alsof ze de wereld van de ondergang kunnen redden.
Als supporter is het soms al lastig om je op te laden voor een wedstrijd. Was het vooruitzicht op een gezellig samenzijn in het stadion net het benodigde duwtje in de rug, nu je noodgedwongen naar een scherm moet turen ga je misschien liever iets anders doen (brood bakken ofzo).
Voor voetballers lijkt het me helemaal verschrikkelijk, goed trainen, eten, slapen om je klaar te stomen voor een wedstrijd in een leeg stadion.
Dat was toch nooit de reden waarom je als junior alles opzij hebt gezet? Je droomde weg bij een poster van Marco van Basten, Lionel Messi of David Beckham. Je zou iedereen laten zien dat je met de bal aan je voet de top kunt bereiken. #workhardplayharder #keepyoureyesontheprize
En daar zit je dan, in je kleine leaseauto, voor de file uit op weg naar een bijveld in Dordrecht waar je je moet voorbereiden voor de wedstrijd tegen, pak hem beet, Jong PSV.
Hadden je helden dezelfde weg afgelegd of ben je de eerste die de route Krommedijk – Anfield bewandeld?
Onze keeper zag het niet meer gebeuren en nam de afslag naar zekerheid. Een afscheidswedstrijd waar hij de ‘nul’ hield en een applaus vanaf de tribune erbij moet fantaseren.
Zijn beslissing deed me denken aan Ismo Vorstermans. Via Omniworld, Ajax, FC Utrecht, VVV Venlo belandde hij bij FC Dordrecht. In gedachte hoorde ik zijn zaakwaarnemer al zeggen dat elke stap achteruit, twee stappen vooruit kunnen betekenen. Ismo’s voetbalcarrière bleef echter in omgekeerde volgorde verlopen, niet alleen in zijn achteruitkijkspiegel zag hij de stadions steeds kleiner worden.
Hij debuteerde uit tegen Excelsior, scoorde en viel daarna geblesseerd uit. Het was meteen zijn laatste wapenfeit als profvoetballer. Niet dat hij niet meer herstelde, hij had er gewoon geen zin meer in. Ik vind het een prachtig einde van een jongensboek. Als enige speler kan hij op zijn CV zetten dat hij bij FC Dordrecht een score heeft van 100%
Die eer gaat voorlopig niemand van hem afpakken.
