De woningcrisis is ook in Dordrecht nog altijd aanwezig. Voor starters is het enorm lastig om een woning in Dordrecht te bemachtigen. Toch zijn de lange wachtlijsten voor sociale huurwoningen een duidelijk gevolg van bewust gekozen politiek beleid. Beleid wat eens flink op de schop mag. Er is weinig aanbod. Om mij heen zie ik dat er wel woningen gebouwd worden, maar dat deze vaak alsnog niet betaalbaar zijn. Een woning kopen is al helemaal geen optie, omdat je vaak moet overbieden.
De gemeente komt met Ontwikkelvisie Spoorzone, wat de Dordtse woningmarkt uit een diep dal moet trekken. Er komen 10.000 nieuwe woningen. Toch wordt er alwéér voor gekozen om nauwelijks sociale woningbouw toe te staan. Hier ligt een taak voor onderzoekers. Zij kunnen meer helderheid brengen in het stadsdebat. Bijvoorbeeld door de motivaties van belanghebbende Dordtenaren te onderzoeken. Hoeveel en waar zien de millennials die nu op de arbeidsmarkt komen zichzelf wonen en werken, nu en in de toekomst?
Laten we vooral bouwen, bouwen, ook bouwen voor starter en student, zodat zij niet massaal uit Dordrecht verjaagd worden.
