Dordts wintercircus (foto: Gertjan Kleinpaste)

Ik ben vergeten wanneer ik ooit besloot een YinYang-kettinkje te gaan dragen. Ik weet nog dat ik hem ooit kocht in Kutna Hora (Tsjechiƫ). Drijfveer? Behoefte aan rust en innerlijke balans. Die balans kwam er. Niet door het kettinkje, maar door een nieuwe liefde aan mijn zij. De positieve invloed van Jacqueline op mijn leven is nauwelijks in woorden te vatten.

Waarom ik daar over begin? Het zal de frisse start zijn. Een start die er ieder jaar opnieuw is. Een nieuw jaar om het beter te doen dan het jaar of de jaren ervoor. Op de valreep van het oude jaar zaten wij in de sfeervolle tent van het Dordtse wintercircus. Dat heeft de familie Teuteberg toch maar weer mooi geflikt. Ik hou van het circus. De sfeer, de entourage, de acts. Ik kan er ademloos naar kijken. Ook naar de circusact waarin de spot werd gedreven met de zwaartekracht en alles onverklaarbaar in balans was. Balans. Dat is immers waar het in het leven over gaat.

Als ik de kranten opensla zo na de viering van oud & nieuw valt mij op dat op tal van plaatsen in het land de balans volkomen zoek was. In Alphen moest de Mobiele Eenheid tot twee keer toe de onrust in een wijk met charges bestrijden. Complete schuttingen werden er uit tuinen gerukt om in vreugdevuren te worden gesodemieterd. Steden met een lokaal vuurwerkverbod hadden het mooiste vuurwerk ooit. In vrijwel iedere gemeente ratelt de rekenmachine om de optelsom te maken van de schade aan de publieke ruimte. Het illegale vuurwerk wordt ieder jaar zwaarder. De explosieven opruimingsdienst moet er soms aan te pas komen. Auto’s gaan in de hens. Vuurwerk wordt huizen in gegooid. Er vallen doden. De traditie om met wat vuurpijlen en een gillende keukenmeid de boze geesten te verjagen wordt door raddraaiers en schorem de nek omgedraaid.

Het wangedrag van een relatief kleine groep onruststokers brengt een mooi feest in disbalans. Er bestaat nu eenmaal een kleine groep lieden in onze samenleving die iedere gelegenheid aangrijpt om stampij te maken. Om rottigheid uit te halen. Vaak op een wijze die de kwajongensstreek al ver voorbij is. Een menselijke vulkaan vol woede en onbalans die in gewelderupties een uitweg zoekt. Vanuit welk motief? Dat blijft een raadsel. Ik wens iedereen balans toe in 2023 en in het verdere leven. In het bijzonder degenen die dat kennelijk enorm hard nodig hebben.