Een aantal toonaangevende mannen bij The Voice kneep iets te graag in billen en borsten van de vaak jonge deelneemsters. Ook Marianne Noble mengde zich inmiddels in de discussie over de perikelen bij The Voice over grensoverschrijdend seksueel gedrag. Toch gaat naast The Voice ook The Voice senior en de editie voor kinderen van de buis. In de media vernam ik nog van een paar oude witte mannen – een categorie-aanduiding die helaas ook op mij van toepassing is – vergoelijkende opmerkingen. De jonge grietjes etaleerden hun kwaliteiten ook iets te gretig. Laten we niet volstaan met ‘het vlees is zwak’, waar het vooral de geest van deze mannen was die pervers is.
Toch weet ik, kind van de Jaren ‘60 en ‘70 en jongvolwassen in de Jaren ‘80, dat we ook decennia kenden waar meer lijfelijkheid en aanraking werd toegestaan. Al was het ongewenst onzedelijk betasten ook toen terecht een brug te ver.
Waarom ik hierover begin? Het is wellicht de wat wonderlijke aanloop naar een zorg die ik al geruime tijd, vele jaren al zelfs, voel. Wij zitten als mensheid in dat rijke vrije Westen in een enorme kramp. We zitten als sociale wezens in een samenleving die langzaamaan gruwelijk contactgestoord is geworden.
Ik moest eraan denken toen ik maandagavond een uur lang voor ATOS Radio met burgemeester Hein van der Loo van Zwijndrecht sprak. Hij benadrukte hoezeer hij het echte contact met inwoners had gemist tijdens de lockdowns. Hij vertelde hoe belangrijk het is soms ‘achter de voordeur’ te kunnen kijken bij mensen die worstelen met zware problemen.
Ik ben opgegroeid in een straat met touwtjes uit de brievenbus. In een straat waar je ook door de buurvrouw terecht werd gewezen bij kattenkwaad of juist aan de borst werd gedrukt bij verdriet. Waar je van elkaar wist hoe het er achter de voordeur aan toeging. En nee, vroeger was niet alles beter. Dat gaat u mij echt niet horen zeggen. Bovendien, “de meeste mensen deugen”; ik beaam graag wat Rutger Bregman daarover zegt.
Toch hou ik hier met liefde een hartstochtelijk pleidooi voor meer onderling contact tussen mensen. Ook als ze elkaar niet of nauwelijks kennen. Zorg dat je jouw buren kent. Praat met elkaar en heb het goed met elkaar. Wees er voor elkaar als dat nodig is. Hou met elkaar de buurt schoon. Wacht niet op een overheid die alles regelt. Maak met elkaar de leefomgeving veilig en netjes. Wees er met en voor elkaar in een buurt om trots op te zijn.
Het nieuwe devies is dat wij allemaal met elkaar een fijner leven hebben als we de ramen en deuren opengooien. Als we over en weer interesse tonen in elkaar. Elkaar gevraagd en ongevraagd wijze raad kunnen en mogen geven. Een hand op Iemands schouder kunnen leggen. Niet wachten op de (lokale) overheid, politici die vergeten de oplossing te brengen of instanties met een wachtlijst.
De nieuwe samenleving groeit van vervreemding naar verbinding. Van niet langer de verschillen accentueren, maar de overeenkomsten benoemen. Als we het tij willen keren, kunnen we dat. Zet hem op!
