Deze week kan ik niet anders dan 1 onderwerp in mijn vlog laten zien. Deze vredeswens-bijeenkomst, met een toespraak van burgemeester Aboutaleb, was zo indrukwekkend dat het alle aandacht verdient. En de mensen in of uit de Oekraïne verdienen alle steun. Ik heb vandaag een paar mensen uit de Oekraïne gesproken, hartverscheurende verhalen. Familieleden die nog daar zijn, in de schuilkelders. Ze vertellen hun verhaal met tranen in de ogen en grote verslagenheid. En iemand uit Belarus kwam bij mij aan boord. Hij kan niet terug naar zijn vrouw en kind, omdat hij bang is dat hij dan het land niet meer uit kan. Hij is bang dat hij moet vechten, wat hij absoluut niet wil. De wereld is ineens niet meer hetzelfde. Deze tekst kwam voorbij:
Als gewone dingen ineens niet meer gewoon zijn, besef je hoe bijzonder gewone dingen zijn
Verder heb ik er geen woorden voor……🇺🇦❤️